اللَّهُمَّ إِنِّی اءَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کَآبَةِ
الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْاءَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ
اللَّهُمَّ اءَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَ اءَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِی
الْاءَهْلِ وَ لاَ یَجْمَعُهُمَا غَیْرُکَ لِاءَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لاَ یَکُونُ
مُسْتَصْحَبا وَ الْمُسْتَصْحَبُ لاَ یَکُونُ مُسْتَخْلَفا.
اءَقُولُ :
وَ اِبتداء هَذا الْکلام مَروی عَن رَسول اللّه ص وَ قَدْ قَفاه اءَمیر المؤ منین
ع باءبلغ کَلام وَ تَممهُ باءحْسَنِ تَمامِ مَنْ قَوْلَه وَ لا یَجْمَعَهُما
غَیْرَک إ لى آخَر الفصل .
ترجمه
بارخدایا، به تو پناه مى برم از سختى سفر و از اندوه بازگشت. و به تو پناه مى برم، از اینکه به هنگام بازگشت بینم که به زن و فرزند یا داراییم آسیبى رسیده باشد.
بار خدایا، در این سفر تو همراه من هستى و جانشین مرد مسافر در میان خاندانش نیز،
تویى. کسى جز تو نتواند که این دو مهم را کفایت کند. زیرا آنکه جانشین مسافر است،
در خانه، همسفر او نتواند بود و آنکه همسفر اوست، چگونه جانشین او در خانه تواند
شد.
من مى گویم :
ابتداى این کلام از رسول الله(ص) روایت شده و امیرالمؤمنین با عباراتى در نهایت
بلاغت آن را پى گرفته و به نیکوترین وجهى به پایان رسانیده است. سخن او از
((لا یجمعها)) است تا آخر.
سلام ممنون قبلا لینک کرده بودم و الان دوباره ندیده بودم که الان لینک وبلاگم را در پیوندهای شما دیدم
عالی بود لذت بردیم ممون
زنده باشید.